Vanochtend las ik in de krant dat Curacao een economische krimp van 23 procent tegemoet kan zien en dat we met een beetje goede wil in 2023 weer aan de beterende hand zullen zijn.
Dat is verschrikkelijk nieuws en het zal naast de al bestaande werkloosheid tot nog meer arbeidslozen onder ons gaan leiden.
Een eerdere verwachting was dat er 60 procent -ja u leest het goed zestig procent- werkloosheid zou komen.
Maar dat was op basis van een economische krimp van iets minder dan 19 procent.
Het kan nog altijd weer erger.
Dit zou het moment moeten zijn waarbij alle inwoners van Curacao de handen ineenslaan en aan de slag gaan om de ons tegemoet tredende crisis het hoofd te bieden.
Doen wij dat? Mijn angst is van niet.
De volksvertegenwoordigers moeten bezuinigen en lijken allerlei manieren te verzinnen om dat dusdanig in te vullen dat het voor hen geen negatieve cashflow oplevert.
Bij de ambtenarij lijkt het beeld min of meer hetzelfde. Iedereen wil bezuinigen maar niemand wil er op achteruit gaan. Dat kan net zo min als een beetje zwanger zijn overigens. Aan de andere kant lijkt de overheid de insteek van CFT, CBCS en IMF te negeren om nu een serieus te gaan bezuinigen.
Telkens verzint men het tegenovergestelde namelijk het verhogen van de belastingen.
Het laatste voorstel was om de omzetbelasting 1 tarief te geven van 7 procent.
Het is mijn stellige overtuiging dat de crisis waarin wij verkeren ons ook zonder Covid-19 had weten te bereiken. Een van de vele problemen waar wij voor staan is dat de overheid zoveel geld opslurpt aan ambtenarensalarissen dat er niet voldoende overblijft om te investeren in bijvoorbeeld onderwijs, infrastructuur en dergelijke.
In gezondsheidszorg hebben we dusdanig geinvesteerd dat die voor ons onbetaalbaar is geworden. Die bittere beker zullen wij ook nog moeten uitdrinken.
Een van de redenen overigens waarom wij ook zonder Covid-19 in een diepe crisis waren geraakt.
En nu doet zich de paradox voor dat je je moet afvragen of het besparen op ambtenarensalarissen nu wel zo een goed plan is. Zij consumeren namelijk ook en consumptie is een van de pijlers van welke economie dan ook.
Deels is Curacao een trickle-down-economy waarbij altijd de sterke schouders in enigerlei mate hebben gezorgd voor mensen om hen heen. Maar ook de sterke schouders gaan het nu voelen en zij zullen ook meer hun hand op de knip gaan houden.
Mijn gedachten gaan constant uit naar degenen die nu voedselpakketten ontvangen en die zich in gemoede afvragen of het volgende pakket er nog aankomt.
Mijn gedachten gaan tevens uit naar degenen die onvermoeibaar die pakketten blijven bezorgen en alle andere vrijwilligers die de handen uit de mouwen steken.
Vanuit al deze ellende gaan nu stemmen op om dan maar aan te sluiten bij Nederland; provincie of gemeente. Maar dat betreft enkel de verhouding met Nederland. Daarmee zijn onze problemen niet opgelost. En het is maar de vraag of Nederlandse ambtenaren beter in staat zullen zijn om onze problemen op te lossen dan wij zelf.
Een van de structurele problemen van onze maatschappij is de structuur zelf. Een wat cynische kennis van mij beschreef Curacao ooit als een handelsmaatschappij waarin iedereen enkel doende is geld te verdienen. Een soort kruising tussen Shell en WIC. Het is zeker waar dat er een aantal partijen in Curacao economische posities bezitten die maken dat "the cost of doing business" op Curacao veel te hoog is. Waar de overheid moet bezuinigen zouden deze partijen ook voorgehouden moeten worden dat hun marges veel te hoog zijn waardoor veel ondernemers in hetzelfde schuitje verkeren als de overheid; te weinig over om te investeren. Ondernemers zijn echter ondernemers en zijn tough en when the going gets tough.............
Als laatste het volgende. Ik ben fiscaal-jurist en sinds 1985 houd ik mij derhalve bezig met belastingrecht.
In een economie met een krimp van 23 procent en 60 procent werkloosheid; wat gaat dat betekenen voor de belastingopbrengsten en wat voor een aantal overheidsmonopolisten zoals Curoil en Aqualectra. Daarnaast zijn wij getroffen door een aantal bankschandalen. Miljoenen zijn weg bij Girobank. Die gelden zouden in deze crisistijd anders aangewend kunnen worden voor de eerdergenoemde consumptie. Ook zonder Covid-19 bevonden wij ons reeds in een perfect storm.
Wij komen voor fundamentele -zoniet existentiele- problemen te staan die de banale problemen van alledag verre zullen overstijgen. Ik wens een ieder veel sterkte en wil u meegeven om u zo positief mogelijk te blijven opstellen. We kunnen de crisis niet negeren maar we moeten met zijn allen maar trachten er het beste van te maken en hopelijk komen we er dan sterker en beter uit en beseffen we allemaal op wat voor een magische plek wij mogen wonen.
No comments:
Post a Comment