DETOURNEMENT DE POUVOIR II

Voor de lezers van de eerste blog nu het verontrustende vervolg. Ik heb bij de dame die het boekenonderzoek wilde entameren bij onze client verzocht om de opdrachtbrief van de Inspecteur te overleggen. Zij had namelijk gemeld dat zij in opdracht van de Inspecteur der belastingen een onderzoek ging instellen.

Vervolgens komen er excuses. Het was niet de Inspecteur die de opdracht had verstrekt maar de Directie van de belastingdienst. Vervolgd wordt met de opmerking dat beide opdrachtbrieven interne documenten zijn en wij die dus niet ter inzage krijgen.

Van de zijde van de overheid wordt verkeerde informatie opgeleverd. Ik heb de dame geschreven dat indien een belastingplichtige valse informatie oplevert hij de kans loopt om het strafrecht ingetrokken te worden. Op valsheid in geschrifte staat naar ik meen een maximale gevangenisstraf van 6 jaar.

Ik vind het allemaal heel bijzonder maar ben nu enorm wantrouwend en ook dat heb ik de betreffende medewerkster gemeld.

DETOURNEMENT DE POUVOIR

De fiscus heeft -en niet voor de eerste keer- weer de huizenbezitters in het vizier; huizenbezitters die huuropbrengsten genieten met name uit vakantieverhuur.

Een cliente van ons kantoor houdt zich bezig met bemiddeling tussen vakantiegangers en huizenbezitters. 

In het kader van het opsporen van huizenbezitters die zich onttrekken aan hun plichten voortvloeiende uit de inkomsten-en- omzetbelasting werd aan onze cliente het nogal dwingende verzoek gedaan om een lijst van haar clienten op te leveren. Een zogenaamd derdenonderzoek.

Cliente betaalt netjes haar belasting en hoopt uiteraard dat haar clienten dat ook doen en wil op zich best meewerken maar er zitten wat haken en ogen aan.

Klakkeloos meewerken aan een dergelijk verzoek zou richting haar clienten vanuit commercieel oogpunt wellicht niet handig zijn. Dus aan ons de vraag wat wij vinden van het verzoek van de fiscus om die lijst met clienten op te vragen.

Wij vinden daar wel wat van. Wij vinden dat namelijk een zogaamde "fishing expedition". De fiscus inderdaad bij een onderneming informatie opvragen over derden maar mag dat niet op deze wijze. Het moet bijvoorbeeld wel duidelijk zijn op wie het derdenonderzoek is gericht. Het opvragen van een clientenlijst geeft aan dat de fiscus niet weet naar wie zij op zoek zijn. En dan hoeft men niet mee te werken.

De fiscus kan in dit geval overigens ook op andere wijze haar informatie verkrijgen. Op grond van de Registratieverordening 1908 zijn bijvoorbeeld notarissen verplicht om alle door hen opgestelde aktes te doen registreren bij die zelfde fiscus. Dus de fiscus weet in beginsel alles alleen vindt men het bij de belastingdienst klaarblijkelijk handiger indien men anderen aan het werk zet in plaats van zelf de aktes te doorlopen.

Daarnaast is er eind 2019 een aangifteplicht opgenomen in de onroerendezaakbelasting hetgeen wederom een stroom aan informatie moet hebben opgeleverd voor de fiscus.

Dus toen ik namens cliente weigerde om mee te werken aan het derdenonderzoek deed ik dat zonder tranen in mijn ogen. De fiscus sputterde wat tegen en gooide wat niet relevante Europees-rechtelijke jurisprudentie in de strijd en dat was het dan dachten we. Dit terwijl het klassieke arrest uit 1974 (De Stad Rotterdam) wellicht in hun voordeel zou kunnen uitpakken.

Dezelfde mevrouw die het derdenonderzoek wilde instellen heeft nu een boekenonderzoek aangekondigd bij onze cliente. Haar gedachte zal zijn dat indien rechtsom haar informatie niet krijgt dat zij dat vervolgens dat linksom zal doen.

En dat is naar mijn mening detournement de pouvoir. Een recht gebruiken waar het niet voor bedoeld is. Ik heb de betreffende dame onmiddellijk gewaarschuwd dat zij dit niet moet doorzetten omdat ik dan uiteindelijk voor de rechter zal aantonen dat fundamentele beginselen uit het bestuursrecht geschonden worden.

We houden u op de hoogte.