Enige tijd terug zat ik op -wat algemeen genoemd wordt- de 19e hole op de golfbaan wat na te praten met een relatie van ons kantoor, een medicus. Hij wilde niet over zijn fiscaliteit beginnen maar deed dat toch even kort. Ik voelde mij toen vrij om hem naar een knobbeltje op mijn pols te laten kijken. Ah, een klassieke ganglion was zijn oordeel. Voor u nu denkt; het zal je maar gezegd worden. Dat valt allemaal reuze mee. Wel ontspon zich toen een gesprek over het gehanteerde potjeslatijn van de medicus en de jurist. Hetgeen mij dan weer deed denken aan het verbod op reformatio in peius. Hetgeen zoiets betekent als verbod op verandering ten nadele van (in dit geval) de belastingplichtige. De regel houdt kort gesproken in dat indien bijvoorbeeld een bezwaarschrift wordt ingediend dit in beginsel niet betekent dat het de fiscus vrijstaat om dan de hele beoordeling van het geval overnieuw te doen waardoor de situatie zou kunnen ontstaan dat men slechter af. Met andere woorden; in beginsel kun je door bijvoorbeeld een bezwaarschrift in te dienen niet eindigen met een hogere aanslag. Daar zijn wel wat kanttekeningen en bij te plaatsen maar die zijn voor de fijnproever.
No comments:
Post a Comment