De mondiale covid-crisis heeft ons allemaal diep geraakt. In veel gevallen is onze gezondheid aangetast; hebben we vrijheden moeten opofferen en ook wordt er economisch uiteraard enorm geleden. Vooral bepaalde sectoren zijn uiteraard diep getroffen. Winkels die niet open mogen; restaurants die geen gasten mogen ontvangen; de reisindustrie. Het regent faillissementen in de hele wereld en er zullen nog vele volgen vrees ik.
Gisteren ontving ik een email van onze beroepsvereniging: "Vereniging Antilliaanse Belastingadviseurs" (VAB) met het verzoek om punten op te leveren voor een bespreking van het bestuur met de minister van financien. Enigszins tot mijn verbijstering was er in die email geen enkele referentie aan de huidige crisis.
Wellicht om dat net als de dood belastingen een zekerheid in het leven is. Ik vond de email daarmee toch wat ongevoelig overkomen. Dat belastingadviseurs er minder (of geen?) last van hebben wil niet zeggen dat het oog niet ook op de samenleving gericht mag zijn. Ook zullen we clienten hebben die in problemen verkeren. Ons kantoor bedient niet veel clientele in het toerisme en in de horeca maar waar we die wel hebben is het bepaald geen feest.
Ik heb dan ook aan VAB-bestuur voorgelegd om aan de minister van financien voor te leggen om een moratorium op dwanginvordering voor te stellen zodat de ondernemers en alle andere getroffenen aan economische wederopbouw kunnen werken zonder dat de fiscus daar een storende rol in vervult.
Even geen belastingdeurwaarders aan de poort alstublieft!
