In september schreef ik over een aanrijding welke plaatsvond op 13 december 2019. Ik ben sinds die tijd bezig om een proces-verbaal te bemachtigen van de verkeerspolitie. Maar omdat mijn geduld ook grenzen kent ben ik een zogenaamde artikel 15 Sv procedure begonnen. Dat is als het ware een verzoek aan het Hof om van het openbaar ministerie te eisen om tot vervolging over te gaan.
Je moet dan wel een belang hebben. Mijn belang is daar in gelegen dat ik dan kosteloos mij kan voegen in die strafrechtelijke procedure om de schade te vorderen van de twee heren die na de aanrijding zich uit de voeten hebben gemaakt.
Dat leidde vorige maand al tot een bizar telefonisch onderhoud. Een officier van justitie belde mij met het plan om mijn contactgegevens aan de twee heren door te geven want dan zouden ze kunnen betalen.
Dat was efficient volgens de officier. Aangezien ik niet zo een heel goed gevoel bij deze heren heb dacht ik daar anders over en heb de officier expliciet verzocht niet mijn contactgevens door te geven.
Maar zo herhaalde de officier: "Dat is efficient." Meneer de officier, zo sprak ik "voor mij wordt dit na 10 bezoeken aan de verkeerspolitie nooit meer efficient dus ik kies voor de inefficiente route."
De officier klonk wat wanhopig maar ik ga hier nog zo weinig mogelijk tijd aan besteden.
Gisteravond opeens een nieuwe ontwikkeling. Ik reed naar huis, belt mijn vrouw op dat 2 politie-agenten voor ons huis staan die mij willen spreken en waar ik was. Ik zei dat ik bij Rio Canario in de buurt was. Oh zeiden de agenten, kom dan even naar het bureau dan gaan we daar praten. Nee dus. Heb daar genoeg tijd verloren.
De agenten zijn geduldig op mij blijven wachten. Het gesprek was een monoloog waarin werd gezegd dat hun chef hun had meegedeeld dat er inderdaad geen proces-verbaal was maar wel een politierapport. Die kreeg ik echter niet te zien of die was er niet.
Volgens mij is die nooit opgemaakt want de verkeersagent die mijn verhaal had opgenomen stond op dat moment voor mij en hij lijkt mij de enige die zo een document kan opmaken. Toen ik vroeg of ik wat mocht zeggen werd ik na drie woorden onderbroken. Ik verzocht de man mij te laten uitpraten. Toen zei hij dat hij dan in de auto ging zitten. Ik zei "nee ik heb naar u geluisterd nu blijft u staan en gaat u naar mij luisteren." "Nee ik ga in de auto zitten." "Prima maar dan is dit gesprek nu afgelopen" en ik ben naar binnen gegaan. De bedoeling van het bezoek van de twee agenten is voor mij volslagen duister.
